“ชาเริ่มสถานะจากการเป็นยาไปสู่การเป็นเครื่องดื่ม ที่เมืองจีน ในศตวรรษที่แปด ชาเข้าสู่อาณาจักรแห่งบทกวีจากการเป็นหนึ่งในมหรสพอันนอบน้อม ศตวรรษที่สิบห้าเป็นประจักษ์พยานแก่การยกสถานะของชาโดยญี่ปุ่นขึ้นสู่ลัทธิแห่งสุนทรียนิยม หรือที่รู้จักกันในนามวิถีแห่งชา วิถีแห่งชาคือกลุ่มความเชื่อที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการเทิดทูนบูชาความสวยสดงดงามซึ่งอยู่ท่ามกลางความเป็นจริงอันโสมมที่ปรากฏตัวอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ชาตอกย้ำพร่ำสอนถึงความบริสุทธิ์ไร้เดียงสากับการกลมเกลียวปรองดอง ความซับซ้อนของจิตกุศลร่วม และจินตนิยมแห่งสังคมโลก โดยแก่นแท้แล้ว วิถีแห่งชาคือการบูชาความไม่สมบูรณ์แบบ เพราะมันคือความพยายามอย่างอ่อนน้อมในการบรรลุบางสิ่งที่เป็นไปได้ท่ามกลางสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ซึ่งเรารู้จักกันในฐานะแห่งชีวิต…”
– The Book of Tea (1906), Okakura Kakuzo
KYOBASHI รู้เฟื่องเรื่องชา
